Hola Costa Rica!

Etter nattfly frå storbyen Los Angeles, landa me i Costa Rica sin hovudstad, San Jose, måndag morgon. Me hadde bestemt oss for at me ville tilbringe veka me hadde til rådighet på den karibiske kysten. Her velte me oss ut den vesle strandbyen Cahuita, som ligg ganske langt sør på kysten. For å kome dit måtte me ta buss i fire timar frå San Jose.

Ein kan vel eigentleg ikkje kalle Cahuita for ein by. Det bur ca 2000 menneske her, men folk bur ganske spreidt, men det er til sentrum at turistane kjem, og det er her det finnast eit lite samfunn. Her er det ei hovudgate med nokre restaurantar/kafear, to matbutikkar, nokre reisebyrå og souvenirbutikkar. Elles er det nok av hotell og "cabinas" som overnatting for turistar. Det er ein avslappa og koseleg plass der dei lokale kjennar deg att etter eit par dagar.

Hovudgata i Cahuita

Ein av restaurantane

Eit avslappa folkeslag




Cahuita sin turistinfo :)


Den lokale "pilsen" blei sjølvsagt prøvd ut

I byrjinga lurte me på om Cahuita eigentleg kom til å bli for keisamt for oss, spesielt etter opphaldet i L.A., men det er skremmande kor fort ein venner seg til det å vere lat. Me har nemleg ikkje funne på stort medan me har vore her, noko som heilt sikkert synast i dette innlegget.

Rett ved sida av "byen" ligg det ein liten nasjonalpark, der ein må donere ein liten sum for å kome inn. Her kan ein finne ei strand som er det ein kan kalle "bystranda", som ligg rett ved sida av sjølve skogen som har eit rikt dyre- og planteliv. I skogen går det ein sandsti som tek deg frå den eine enden av stranda til den andre. Den første dagen i Cahuita blei difor brukt til å utforske denne nasjonalparken.

Ein god del av dagen blei tilbrakt på stranda. Medan me låg her og tok livet med ro og ante fred og ingen fare, oppdaga me plutseleg ei krabbe som styra på. Ho hadde gravd seg ei sandhole som ho kraup ut og inn av heile tida, eller, dvs ho pilte inn viss me rørde på oss, og kom ut igjen då kysten var klar. Dette blei eit lite tidsfordriv for oss, for du verda kor fasinert ein kan bli av ei krabbe. Ho var så artig der ho sprang sidelengs med augene på stilk, så me måtte jo berre ta bilete av ho. Ja, me har hatt lite å finne på...

Den fasinerande krabben i si sjølvgravde hole (biletet er tatt liggjande)

Augene på stilk...

Seinare på dagen gjekk me tur på stien i skogen. Her fekk me også sett litt liv, forutanom grøn og frodig skog og fargerike plantar. På vår ferd passerte me ein maursti, der maura bar på slike store grøne blad som ein vanlegvis berre ser på TV, ein svart apekatt i eit tre, og ei slags firfisle (eller noko liknande).

Tur i nasjonalparken

Turstien (ser det ikkje spanande ut?)

Maur med grøne blad...

... den svarte apekatten...

... og firfisla.

Den andre dagen me låg og dovna oss på stranda, fekk me også sett noko apeliknande dyr med lys pelsfarge som dreiv og klatra i palmene over oss. Me fekk diverre ikkje tatt bilete av dei, men fant seinare ut at det var dovendyr me hadde sett. Fant likevel eit postkort å ta bilete av, for å vise dykk. :)

Dovendyra me såg, såg slik ut (minus ungen)

Plassen me overnatta på heiter Secret Garden Hostel & Cabinas, og er eit relativt stort hus med nokre rom og ein sovesal, driven av eit litt eldre ektepar frå Nederland. Dei er veldig hyggelege, og har gjort det til ein ganske heimekoseleg plass å vere og bu på. Her likte me oss så godt at me blei her dei seks nettene me var i Cahuita.

Heimelaga reklame kan jo vere sjarmerande :)

Porten inn til hagen

Hagen med alle sine vekster

Terasseområdet rett utanfor rommet vårt. Her var det koseleg og berre vere og lese bok.

Terasseområdet frå ein anna vinkel. Lotte sit rett utanfor døra til rommet vårt.

Etter å ha sove på sovesal gjennom heile Australia og L.A., i bil i New Zealand, og på madrass på Samoa, var det veldig godt å kunne få ha sitt eige rom igjen. Det kunne me no velje sidan det ikkje er så dyrt med overnatting her (54 kr på kvar per natt for dobbeltrom), som det er i dei rikare landa. Den første natta sov me omtrent i tolv timar, men ei god natt uforstyrra søvn var etterlengta og gjorde oss nok godt (spesielt etter å ha tilbrakt natta før i eit flysete).

Roterommet vårt, med vifte og felles dobbeltseng ;p

I dag, lørdag, er det siste dagen vår her i Cahuita. I morgon tek me bussen inn til San Jose, der me må tilbringe natta sidan flyet vårt til Peru går relativt tidleg på måndag. Tida har gått fortare enn me hadde trudd her på Costa Rica, og det er jo eigentleg eit godt teikn, men no ventar Peru og ein femdagars fjelltur til Macchu Picchu. Det vert veldig spanande. Til då...

Adios Amigos! :)

Los Angeles Baby!

Etter til sammen 18 timer med fly (med mellomlanding i Auckland) ankom vi Los Angeles flyplass (LAX) på en onsdag, trodde vi, men det var en tirsdag... Dermed måtte vi krysse fingrer og føtter for at hostellet vi hadde forhåndsbestilt hadde anledning til å ta i mot oss en dag tidligere. Det blir virkelig surr i dagene når en krysser datolinja litt for mange ganger på et døgn.

Vi hadde bestemt oss for å følge vise tips fra Kaja, om å overnatte på Venice Beach Cotel, noe som viste seg var et lurt valg da beliggenheten er ypperlig. Venice Beach er en av de to mest kjente strendene i L.A. Den er kjent for sitt skatemiljø, med den litt reggie-/hippiestilen som preger området. Her rusler man nedover strandpromenaden, med utsikt over den enorme skateboardrampa og sjøen. Det er fullt av boder der det selges alt fra kunstmalerier, smykker, hennatatoveringer og Medical Marjuana(!!). Venice er fasinerende og det er masse å se på. Til og med en gammel (ca) 60-åring på rollerblades og med el-gitar, som spiller sine soloer på høyt nivå, eller en naken mann oppe på stand med en 3-4 slanger i neven. Ergo, første dag i L.A. ble tilbrakt på Venice Beach.

Venice Beach

Venice og Santa Monica Beach

Går en litt lengre bortover strandpromenaden havner man på Santa Monica Beach. Denne stranden forbinder man kanskje med tv-seriene Baywatch og Pacific Blue, da begge seriene er spilt inn her. Det er som i tv-seriene, veldig til kroppsfiksering og show off. Skillet mellom Venice og Santa Monica er like tydelig som en skulle ha trekt opp en strek midt over stranden. Santa Monica er tydelig et rikere område. Går en litt lengre inn fra stranden, finner man Santa Monica Place og 3. street prominade, som er fine shoppingområder. Her må vi ærlig innrømme at vi klarte å slå i hjel de to neste dagene.

Enden på Santa Monica Beach

Piren på Santa Monica.

Som nevnt; kroppsfiksering hørte til på Santa Monica Beach.

Tidligere har vi nevnt to norske jenter, Caroline og Ninni, som vi møtte på surfekurset i Australia, sener på Rotorua i New Zealand og igjen fikk vi faktisk til å avtale å møte dem i L.A. Caroline hadde hatt bursdag tidligere denne uka, og vi måtte jo såklart feire den i statene.

Dagen startet i Hollywood. Etter en lang busstur gjennom byen, sto vi plutselig på Walk Of Fame. Jeg personlig (Lotte) syntes den var litt oppskrytt, men morsomt var det likevel å lete etter kjente stjerner på gata og vi fant da en del av interesse. Hollywoodskiltet fikk vi også knipset, før vi endte opp i Victoria's Secrets butikk... Her fikk vi alle lagt igjen noen kroner/dollar før vi hadde en bedre middag på Hard Rock Cafe Hollywood. Dagen endte med et par glass vin og en tur ute på byen.

Fikk knipset det berømte skiltet (The Hollywood Sign).

Marilyn Monroes stjerne på Walk Of Fame

En god middag på Hard Rock Cafe i Hollywood.

Siste dag ble tilbrakt på Universal Studios. Her var det mer en nok å se på! Den største "høydaren" var studiotouren. Her hoppet vi på en buss som kjørte oss gjennom Hollywoods største filmsett. Vi fikk oppleve den prisbelønte 3D-filmen av King Kong (som vi fikk sett film på en måte jeg ikke visste eksisterte en gang), kjørt forbi filmsettet med flyvraket i Steven Spielbergs film "War of the Worlds" og en tur gjennom Wisteria Lane-gaten fra den kjente tv-serien Desperate Housewives, bileffekter (og bilene) fra Fast and The Furious m.m.

Flyvraket på filmsettet til Steven Spielberg's film "War Of The World".

Wisteria Lane- Desperate Housewives

Så med vedmod satte vi oss på flyet til Costa Rica. Jeg personlig følte at 5 dager i L.A. var så slettes ikke nok. Men er glad vi fikk de 5 dagene vi fikk, og det blir vel flere anledninger til å reise tilbake:)

Paradis på Samoa

Etter New Zealand drog me til Samoa, ei stillehavsperle ein fire timars flytur frå Auckland. Samoa består av to øyer, men me haldt oss berre til den eine, Upolu, sidan det var her overnattinga vår skulle vere. Me hadde på førehand bestilt overnatting hos Taufua Beach Fales, eit liten familiedriven plass med mellom 15 og 20 bungalower. Her tilbrakte me seks netter.

Taufua Beach Fales. Frukost og middag var inkludert i prisen, men i tillegg dreiv dei ein liten bar og restaurant, der ikkje-overnattande kunne kome og ete.

Restauranten der me åt og elles berre satt og las og preika.

Dei to var i styringa for heile sulamitten. Alle me blei kjent med var veldig hyggelege og hjelpsame.

Det blei dekka på til langbord i restauranten kvar frukost og middag. Her blei me kjent med mange som overnatta i same eller delar av same tidsrom som oss. Rundt om i taket hang det mange flagg frå tidlegare besøkjande.

Over baren hang dette. Sjølvsagt hadde også nordmenn lagt igjen spor etter seg. :p

Bungalowen vår! Den var såkalla "open", men me kunne ha presenning rundt om me ville.

Heile komplekset låg jo på stranda, så det gjekk mykje i bading, lesing og soling. Me fekk verkeleg lata oss desse dagane, for å seie det slik! :)

Vatnet var turkist og herleg varmt.

Framsida av bungalowen vår. Sidan det var ganske varmt med presenninga nede (noko me oppdaga den første morgonen me vakna), opna me slik at me hadde utsikt over havet, men elles kunne hindre innsyn når me skifta o.l.. Elles var ho god å ha den natta me vakna av at det regna på oss, for ja, me opplevde nokre regnbyger innimellom all sola på Samoa (noko de der heime sikkert tykkjer er kjempemorosamt... ;) )

Stranda heitte Lalomanu beach. Her i solnedgong.

Det var verkeleg eit lite paradis me fekk oppleve her.... :)

Om natta sov me på madrassar med myggnetting. Koseleg å liggje i mørket og lese med lommelykt. :)

Me var særs lite aktive på øya. Forutanom å slå litt volleyball eit par av dagane, gjekk me oss ein tur bortetter vegen den eine dagen.

Etter ca 10 min kom me til eit lite samfunn. Dette var det me såg.

Flesteparten av husa på Samoa er utan veggar.

Lørdag kveld var det danseshow med lokale dansarar som var ganske flinke. Det var ei artig oppleving.

Dansarane hadde riktig kledd seg opp. Det var forresten veldig vanleg på Samoa at mannfolka gjekk kledd i skjørt, noko som faktisk ikkje såg så gale ut som ein skulle tru. :)

Turistane fekk også prøve seg litt. :)

På slutten var det eit lite flammenummer. Det er vel eigentleg ikkje det første me har sett på denne turen, men det var underhaldande nok.

Takk for god anbefaling, Kjersti S.! Me koste oss kjempemykje! :)